W ferworze świątecznej krzątaniny, może spotykamy ich na swojej drodze, ale czy potrafimy pomóc? Przemoc nigdy nie kończy się sama. Ktoś musi powiedzieć STOP, to trudne. Modne ubrane dziecko, posiadające drogie zabawki i wyszukane rozrywki tęskni tak naprawdę za miłością ze strony zabieganych i zapracowanych rodziców. Kobieta, która ma znać swoje miejsce – jak mówi jej partner - znosi szarpanie, policzkowanie, ciągłe krytykowanie, wyśmiewanie poglądów, izolowanie, patologiczną zazdrość czy odbieranie zarobionych pieniędzy, bo martwi się co powiedzą ludzie lub cierpi w imię dobra dzieci. Starszy pan, którego wnuczka i córka duszą poduszą, bo ten nie chce się zgodzić na zameldowanie we własnym domu narzeczonego wnuczki… Osoba niepełnosprawna, która nie dostaje należytej opieki i leży całymi dniami zaniedbana. Wszystko to przykłady tych, którzy ze świąt się nie cieszą, bo wiedzą, że jeszcze mocniej odczują swój ból i cierpienie. Media pokazują nam roześmiane buzie, które cieszą się kolejnych prezentów, choinek czy dzwonków. A gdzieś, całkiem blisko – często tuż za ścianą ktoś cierpi, bo jest krzywdzony i czuje się samotny i opuszczony. Największym cudem, którzy możemy sami sprawić pokrzywdzonej osobie jest -  gdy dochodzi do przemocy - wiedzieć, gdzie zwrócić się o pomoc, jak korzystać ze wsparcia różnych instytucji i organizacji.
Wszystkich szukających pomocy i wsparcia – zarówno osoby doświadczające przemocy jaki i świadków przemocy zaprasza Specjalistyczny

Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie SOS w Lesku, który całodobowo,
całorocznie, bezpłatnie i bez skierowania oferuje:

•    pomoc psychologiczną, w grupie i kontakcie indywidualnym,
•    pomoc prawną, w tym pisanie pozwów, wniosków,
•    pomoc socjalną,
•    pomoc socjoterapeutyczną dla dzieci,
•    pomoc w załatwianiu spraw urzędowych i innych,
•    schronienie w bezpłatnym hostelu do trzech miesięcy, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach dłużej.

Kontakt: 013 492 72 53, 66 33 2 7000 lub: sos@starostwolesko.home.pl

Uwierz, że można przerwać przemoc. To nie Ty masz się wstydzić i urywać, to sprawca jest winien – nie Ty! Pamiętaj o tym.

Z badań przeprowadzonych przez TNS OBOP na zlecenie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej ponad dwie piąte (42 proc.) Polaków zamieszkuje lub zamieszkiwało w gospodarstwie domowym, w którym dochodziło do przemocy (byli ofiarą przemocy, jej sprawcą lub świadkiem stosowania jej wobec innego członka rodziny). Doświadczenie przemocy w rodzinie wpływa na jej stosowanie wobec członków rodziny - 13 proc. Polaków to jednocześnie ofiary i sprawcy przemocy.
Z badan wynika także, że wciąż pokutuje w społeczeństwie przekonanie, że ofiary przemocy akceptują swoją sytuację (49 proc.), co może wpływać na obojętność wobec przypadków przemocy w rodzinie obserwowanych w otoczeniu. Częste jest zrzucanie na ofiary odpowiedzialności za doświadczoną przemoc - co czwarty respondent sądzi, że sprawca zaprzestanie przemocy, gdy nie będzie prowokowany (24 proc.)
O przemocy psychicznej wspomina również raport Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej na temat krzywdzenia dzieci w Polsce, opracowany w 2008 roku w ramach Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie. Wynika z niego, że w domu co jedenastego badanego dochodzi do przemocy psychicznej wobec dzieci. Spośród badanych, którzy przyznali się do znęcania się psychicznego nad dziećmi, 34 proc. wskazało, że najczęściej robili to, gdy dzieci miały od 7 do 10 lat. Jedna piąta sprawców dręczyła emocjonalnie dzieci w wieku 11–15 lat. Ponad jedna trzecia rodziców, którzy stosują przemoc psychiczną, sama doświadczała jej w dzieciństwie od własnych rodziców.

Informacja nadesłana:
http://www.lesko.sos.pl/