I taki mieliśmy zamiar. Dorośli ludzie, w świetnych nastrojach i z ochotą do zabawy. Ale zapomnieliśmy o jednej rzeczy, która od kilku lat wyróżnia Polańczyk. Ma on status uzdrowiska, a jego radni wprowadzili obligatoryjny koniec zabawy DLA WSZYSTKICH - nie tylko kuracjuszy, na godzinę 22.00. I koniec.
Nie ma zmiłuj się - wszystkie lokale: kawiarnie, restauracje, bary, butki z piwem, stragany i psie budy muszą zamknąć swoje podwoje o tej magicznej godzinie...
Nie chodzi tu bowiem o zgodę na wielkie, głośne imprezy plenerowe prowadzone nocną porą. Po godzinie 22.00 nie usłyszysz już ani nuty w żadnej kawiarni czy restauracji.
Byłem świadkiem jak goście lokalu o 22.00 - przed wyjściem - prosili DJa o zagranie nieśmiertelnych "Zielonych wzgórz nad Soliną" - cichutko, tak dla nich, na pożegnanie... Nie ma mowy. Twarde prawo, ale prawo... Warto użyć tej maksymy dla oddania sytuacji w Polańczyku.
Może się przyczepiam, może nie rozumiem toku myślenia władz tej, skądinąd pięknej miejscowości, ale dla mnie niepojęte jest, jak można tak "strzelić sobie w stopę"...
Pokusiłem się o rozmowy z kilkoma turystami - płci obojga - którzy właśnie odwiedzali Polańczyk i żadna osoba, powtarzam: żadna - nie rozumiała sensowności zamykania o godz. 22.00 kawiarni czy restauracji, z których korzystają przecież nie tylko kuracjusze, ale mnóstwo tzw. zwykłych turystów, dla których wieczór dopiero się zaczyna...
Co więcej, w wielu miejscach w Polańczyku, wynajmując kwaterę, turyści stykają się z tym samym absurdem. Muszą wrócić do 22.00, nie wolno przyjmować im po tej godzinie gości, jak kuracjusze - mają być w łóżkach i najlepiej spać...
Nie umiem powiedzieć ilu turystów te absurdalne przepisy wyganiają co roku z Polańczyka, a do tego negatywny PR ciągnie się dalej w Polskę, ale z pewnością to całkiem spora grupa. Kilku moich rozmówców zapewniało, że już na pewno nie wróci do Polańczyka - wybierze inną miejscowość, bo wakacje a la kolonie PRL, to zbyt dużo "hardcoru", jak dla ich tolerancji na dziwactwa.
Mnie, przy rozmowach z ludźmi z Polski było trochę wstyd (bo nie umiałem znaleźć żadnej sensownej odpowiedzi na pytanie w rodzaju: dlaczego turysta w Polańczyku nie może usiąść w kawiarni o godz. 22.05 i napić się kawy?), a trochę ubawiła mnie ta sytuacja, rodem jak z PRLu, gdzie słynna godz. 13.00 tworzyła złudzenie "skutecznej walki" z alkoholem.
Z czym walczą władze Polańczyka, zamykając ludzi w domach po godz. 22.00? Nie wiem. Na pewno cieszą się okoliczne miejscowości, gdzie turyści chętniej poszukają kwater i przytulnych miejsc na wakacyjne posiadywanie i zabawę wśród przyjaciół.
Kto traci? Wizerunek miasta, restauratorzy, hotelarze i wszyscy, którzy starają się w trakcie krótkiego sezonu zarobić na życie.
Ale nawet nie o pieniądze tu chodzi, a o podejście "rządzących" do obywateli - mieszkańców i turystów, których tym zakazem traktuje się jak awanturników i bandziorów nieumiejących się zachować. No bo jak im się pozwoli bawić po 22.00, to na pewno będą burdy, pijaństwo, awantury i wrzaski do białego rana... No a trzeba zapewnić ciszę kuracjuszom...
I tak toczy się wakacyjne życie Polańczyka, jak urwany w połowie film - ni to komedia, ni tragedia... Na razie bez happy endu.

O zakazanej godzinie tekst pisał: Marek Dusza