JAK TO JEST Z TĄ PRZEMOCĄ?
    Gdy w telewizji czy gazetach stykamy się z pojęciem „przemoc domowa czy przemoc w rodzinie”, zwykle nawet przez myśl nie przejdzie nam, że zjawisko to może dotyczyć nas, że to my również jesteśmy osobami stosującymi przemoc wobec najbliższych. Przecież czasami „tylko” krzykniemy czy „nauczymy dziecko rozumu” poprzez klapsa czy lanie, jednak są to przecież normalne zachowania, a nie żadna przemoc czy katowanie rodziny. Czy naprawdę są to normalne, nieszkodliwe zachowania? Warto na początku odpowiedzieć sobie na pytanie, co wchodzi w skład zachowań zaliczanych do przemocy domowej? To nie tylko przemoc fizyczna, często jest to przemoc emocjonalna, ekonomiczna i mało u nas w kraju rozpoznawana – a obecna na porządku dziennym przemoc psychiczna. Co to? Jest to na przykład obrażanie („ty matole, ty downie”), pomniejszanie wartości („do niczego się nie nadajesz, jesteś beznadziejny”), zastraszanie („zabiję cię, podpalę dom”), nadmierna kontrola („spóźniłaś się 5 minut, gdzie byłaś i co robiłaś?).

CHCĘ TYLKO, ŻEBY WYROŚLI NA PORZĄDNYCH LUDZI...
Często osoby, zachowujące się w sposób bardzo brutalny wobec własnych dzieci, duży nacisk kładą na powody swojego zachowania:
    musiałem mu dać lanie, bo inaczej nie można sobie z nim poradzić
    tylko krzykiem mogę zagonić ją wieczorem do łóżka
    owszem, pobiłem ją, ale co miałem zrobić, gdy wróciła o 4 nad ranem do domu?
Bez wątpienia takie zachowania w domu jak dyscyplina, obowiązkowość, itp są wręcz niezbędne, jednak bicie i obrażanie nie są środkiem do osiągnięcia celu!

A CO DZIEJE SIĘ NAPRAWDĘ?
Czy dzieci, które były „dyscyplinowane” poprzez bicie, wyzwiska, czy nadmierną kontrolę, faktycznie wyrastają na porządnych ludzi i czy wychodzi im to na dobre?

Zdecydowanie nie! Najczęściej bywa tak, że dzieciaki te przez całe życie (również jako dorośli) mają różnego rodzaju kłopoty w związku z tym, że były bite i stosowane względem nich przemoc.

Jakiego rodzaju są to kłopoty?
Problemy w szkole obejmujące zarówno trudności w nauce, jak i złe zachowanie. Oczywistym jest, że dziecko, które w domu jest bite i zastraszane, nie potrafi skoncentrować się na lekcjach, ani prawidłowo odrobić zadania domowego. Nawet bardzo inteligentne dzieci, wychowywane w atmosferze strachu i przemocy, mają kłopoty z nauką. Stale obserwując w  domu agresywnego ojca czy matkę dziecko także uczy się zachowań agresywnych i stosuje je w szkole, wobec swoich rówieśników.
Dziecko będące bite i wyzywane w domu nie szanuje rodziców, którzy mu to robią, Jest zagubione
i nieszczęśliwe, nie ma na kim się wzorować. Nie szanuje też często innych dorosłych
np. nauczycieli, jak również obowiązujących norm prawnych. Często je łamie, zaczynając od „drobnych” przestępstw typu kradzieże czy włamania.
Innym sposobem poradzenia sobie z sytuacją domową jest picie alkoholu czy branie narkotyków. Ktoś, kto nie doznaje w domu ciepła i poczucia bezpieczeństwa rozpaczliwie szuka sposobów na poczucie się lepiej, na bycie kimś w porządku. Alkohol i narkotyki dają taką chwilową ulgę, a o konsekwencjach w postaci niszczenia sobie zdrowia i możliwości uzależnienia się nikomu nie chce się myśleć.
Osoby dorosłe, które jako dzieci były ofiarami przemocy, często przez całe życie zmagają się z tym, co przeżyli w dzieciństwie. Niektórzy z nich również „wychowują swoje dzieci na porządnych”, czyli stosują przemoc względem nich. Inni tak obawiają się tego, że będą krzywdzić własne dzieci, że w ogóle nie decydują się na bycie rodzicami. Czasami bywa również tak, że ten, kto był krzywdzony przez rodziców w dzieciństwie bardzo rozpieszcza swoje własne dzieci i nie potrafi im niczego odmówić, co również nie jest dobre. Spowodowane jest to obawą, żeby nie zachowywać się tak, jak rodzice.

JAK SOBIE PORADZIĆ?
Jeśli ktoś stosuje przemoc względem swojej rodziny, zwykle bardzo trudno jest mu samemu przerwać to zachowanie. Postanowienia typu „już więcej nie będę, postaram się, będę się kontrolować” - zwykle nie działają! Okazuje się, że człowiek bardzo przyzwyczaja się do takiego zachowania i zwykle nie potrafi sam przestać.
Jedynym ratunkiem jest skorzystanie z pomocy profesjonalistów. Ośrodki interwencji kryzysowej i ośrodki wsparcia prowadzą specjalne zajęcia korekcyjno – edukacyjne dla osób, które chciałyby zmienić swoje zachowanie na lepsze. Można udać się również do poradni odwykowej, centrum pomocy rodzinie czy punktu konsultacyjnego przy Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W powiatach leskim, bieszczadzkim i sanockim działają obecnie dwie grupy dla osób które chciałyby skorzystać z zajęć korekcyjno - edukacyjnych są to Areszt Śledczy w Sanoku i Zakład Karny w Uhercach Mineralnych. Koordynatorem programu jest specjalistyczny ośrodek Wsparcia SOS w Lesku
(tel. 013 492 72 53 lun 66 33 2 7000).
    Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie SOS w Lesku od grudnia 2006 r. pomaga ofiarom przemocy i ich dzieciom przez: program pracy połączony z pobytem, program ambulatoryjny, pomoc w sytuacji kryzysowej związanej z przemocą oraz program prewencyjno – informacyjny. Do chwili obecnej hostelowo przyjęto przez rok 52 osoby (w tym 37 dzieci).
    Okazało się, że trwająca w ośrodku intensywna praca z klientką (bo zgłaszają się do ośrodka jak dotychczas kobiety z dziećmi) połączona z zakwaterowaniem przez pomoc socjalną, poradnictwo prawne, opiekę terapeutyczną, grupową i indywidualną oraz wspólne planowanie i decydowanie na przyszłość nie wystarczy w przypadku gdy kobieta nie planuje odejścia od osoby stosującej przemoc.
    Zdarzają się coraz czyściej przypadki odwiedzania lub wręcz nachodzenia ofiar przez sprawców. Niestety ani pracownicy ośrodka ani współpracujące z nimi służby nie mają oferty pomocy dla sprawców, gdy wyrażają oni wolą lub chęć zmiany dotychczasowych zachowań. Dlatego Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w porozumieniu z leskimi instytucjami: Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, Stowarzyszeniem Kobiet Bieszczadzkich Nasza Szansa, Urzędem Miasta i Gminy oraz Sądem Rejonowym w Lesku przedstawili założenia programu korekcyjno-edukacyjnego dla osób stosujących przemoc.