Kiedy Jan Paweł II kończył swoją ziemską drogę chyba wszyscy w Polsce, tego pamiętnego wieczoru, stali na Placu Świętego Piotra, razem ze zgromadzonymi tam ludźmi i wsłuchiwali się w bicie papieskiego serca. Odszedł wtedy nasz pasterz, dziś rodzi się święty.

 

 

 

Nie każdy w Polsce jest katolikiem, nie każdy wierzy w Boga, ale Jan Paweł II stał się dla nas wzorem przede wszystkim szlachetnego życia, wierności wierze i szacunku dla każdego człowieka.
Pomińmy głupie polityczne spory, bo dzisiejszy dzień winien zostać w naszej pamięci jako chwila uczczenia dobrego człowieka, wielkiego umysłu i - dla wierzących - niezwykłego sługi bożego, który ożywił Kościół Katolicki, zbliżył do wiernych i wyciągnął dłoń ku innym wyznaniom.
Był też Wielkim Pielgrzymem, który niestrudzenie niósł dobre słowo i nadzieję w najdalsze miejsca Ziemi, docierając z pielgrzymkami zarówno do ludzi najbiedniejszych, jak i bogatych, sytych społeczeństw; do tych pełnych wiary, jak i zawiedzonych Kościołem.
Jan Paweł II był również pierwszym biskupem Rzymu tak medialnym, tak zjednującym sobie serca tłumów, szczególnie porywającym młodych ludzi, z którymi miał znakomity kontakt.
Jego pielgrzymki do ojczystego kraju stanowiły niezapomniane przeżycia duchowe, ale były tak zwyczajnie radosnymi wydarzeniami, pełnymi anegdot i żartów, dzięki którym Polacy tak pokochali "swojego" papieża...
Jestem z pokolenia, które pamięta pierwszą informację o wyborze Karola Wojtyły na głowę Kościoła Katolickiego, kiedy - jako dziecko - nie do końca rozumiałem co tak naprawdę może to oznaczać zarówno dla Kościoła, jak i mojego kraju i świata.
Czas szybko pokazał jak wielkie zmiany nadchodzą wraz z nastaniem ery Jana Pawła II...
Pontyfikat papieża Polaka, którego dane mi było być świadkiem, obfitował w dramatyczne wydarzenia - zamach na Jana Pawła II, wielkie polityczne zmiany, wojny, wspaniałe pielgrzymki papieskie i niezwykłe spotkania z wiernymi na Placu Świętego Piotra. To również wzruszające i chwytające za serce zmagania papieża z postępującą chorobą, kiedy kruchość ludzkiej egzystencji mieszała się w nim z potęgą ducha.
27 lat pontyfikatu Jana Pawła II zapisało się wspaniałymi zgłoskami w księdze Kościoła i świata.
Jakże symbolicznym zdarzeniem była chwila, gdy w trakcie pogrzebu papieża, leżąca na skromnej trumnie księga, poruszona podmuchem wiatru powoli się zamknęła - jak karty życia Karola Wojtyły i czas, który dane nam było z nim spędzić.
Dziś życie Jana Pawła II zyskało zwieńczenie, ku któremu bez wątpienia zmierzało.
Zapamiętajmy tę datę. I bądźmy wdzięczni za wszystko, co zyskaliśmy dzięki przekazowi, jaki niósł ze sobą polski Pielgrzym Miłości.